نگرانی و استرس با حالم عجین شده. چه حالم خوب باشه، چه بد، این استرس هست! وقتی حالم خوبه، به این فکر میکنم که قراره این روزای خوب و حال خوب تموم بشه و روزای پراسترسی که ابدا براش آماده نیستم بیاد. و وقتی حالم بده، بازم نگران آینده مبهم و تاریکی هستم که قراره بیاد. تنها وقتی با بچه ها وقت میگذرونم و تو قشنگی هاشون غرق میشم، میتونم چند دقیقه ای از همه دغدغه ها رها بشم. این امتحان ها و استرسی که بهم وارد میکنند هم مضاعف کرده میزان استرسم رو.