ریزوریوس

خب اینجا توییتر نیستو فقط میتونیم با لبخند به دموکراسی قشنگمون عوامل رو ستایش کنیم.

شاید راه خوبی باشه؛

اینکه هدف‌مون رو از زندگی کردن ، از خوردن و خوابیدن ، از زنده بودن پیدا کنیم!

آیا الکی زنده ایم؟!

بعدش میفهمیم جایگاه اتفاقات اخیر رو توی زندگیمون!

که چقدر باید برای ما مهم باشه!

که از چه جهت من باید ناراحت باشم!

هم وطن؟ هم کار؟ هم راه؟ انسان؟ مسلمان؟

فکر کنم اون موقعی اتفاق غیر قابل هضم باشه که نتونیم جایگاهش رو در نسبت با خودمون میدا کنیم

من حس می‌کنم خالی شدم بعد از این اتفاقات... و این خوب نیست:(

همون بهتر که زیاد خبرهاشو پیگیری نمیکنی

البته برای خالی شدن ذهنت حتما با یکی در موردش حرف بزن تا سبکتر بشی

متاسفانه دیکتاتوری که شاخ و دم نداره

:(

سیم فور می.. بشین یه پست بنویس. طولانی، بدون سانسور. بعد سیوش کن که از این روزها یادت بمونن این چیزها. یا اگه قابل انتشاره منتشرش کن. ممکنه جواب بده.

من اون هفته ای که فهمیدم قضیه هواپیما رو،  3 روز هیچ کاری نکردم همش تو رختخواب بودم انگار فلج شده بودم فقط گریه و خشم و بغض  😢. الانم که دارم تایپ میکنم بغض کردم واسه قضایای اخیر😢😢  

به کجا رسید؟