خب پره رو هم پاس شدیم و خدا حافظ وقت آزاد! خداحافظ جایز بودنِ بلد نبودن، خدا حافظ زود آف گرفتن، و سلام حمالی! سلام مشاوره نوشتن، سلام چک vital sign هر یک ساعت توسط اینترن، سلام " شما دیگه اینترنید همه اینا رو باید بلد باشید" و سلام فیکس بالا مریض بودن!
پره رو هم دادم. با توجه به کلیدهای اولیه، ایشالا پاس میشیم این رو هم و به دنیای حمالیِ اینترنی وارد میشیم.
تنها تفریحم این بود که رفتیم دو تا مانتو تابستونی خریدیم. بله من برای تابستون مانتو نخریده بودم. خدا قسمت کنه سال بعد باید بپوشم:/
پدر مادرم میرن فردا شهرستان و تا اواخر شهریور بیکارم. البته، دنبال کارای پایان نامه‌م باید بیفتم. دیتا جمع کنم و اینا. و رادیولوژی چیزی بهمون یاد ندادن. باید بشینم این کتاب هرینگ رو بخونم. یه سری چیزا یاد بگیرم قبل از اینترنی. خدا از این اساتید مفت خور رادیو نگذره. اکسترن رو دانشجو حساب نمیکنند. با رزیدنتا میشینن سونو میبینن و هیییچ چی بهمون یاد ندادن.
۱۳ روز مونده به پره ...
هر روز بیشتر استرس میگیرم.
خیلی زیادن مطالب.
چند روز پیش یه گروه مشاوره دیدم به اسم همین وبلاگ تو اینستاگرام. خواستم از همین تریبون بگم صاحب این وبلاگ با این اسم جای دیگه ای هیچ فعالیتی نداره و هرگونه تشابهی، صرفا یه تشابهه:)
صاحب این وبلاگ که تا همین چند وقت پیش هشتگ علوم پایه میزد، سه شهریور آزمون پره اینترنی داره و چیزی براش نخونده تا حالا. از شما درخواست میشه براش آرزوی موفقیت کنید. روزهای تلخ و شیرینی رو گذرونده و الان ۲۴ سالشه. آخرین بخش استیجری رو در بخش جذاب نورولوژی (اعصاب) میگذرونه و از باسوادی بعضی اساتید به وجد میاد و بی سوادی و ع.ر.ز.ش.ی و خ.ا.ی.ه م.ا.ل بودن یه سری اساتید متعجبش میکنه. امیدواره که به سلامتی بگذرونه این دوران رو و پزشک بی سوادی نشه. بار سنگین این رشته رو دوشش حس میکنه. و بسیار متاسفه که تهش میشه دکتر سرماخوردگی:) و خب نمیخواد هم چشم بسته هم فقط راه رو ادامه بده! امیدوار بود که کاش حداقل تو جغرافیای بهتری زندگی میکرد. دلش پره ولی بیخیال. زندگی رو باید کرد:)
فعلا