ولی کاش همه ی وسیله ها یه سنسوری روشون نصب میشد، وقتی گم شدن ، میتونستیم ردیابیشون کنیم. یه چهار پنج تا کنترل هم در اقصی نقاط خونه بود که هر جایی بودی دیگه نری دنبال وسیله بگردی. دکمه شو فشار میدادی ... بعد اصن خودش پا میشد میومد. یا اصلا دکمه نه! ... صداش میکردی ... خودش پا میشد میومد.

میگفتی مانتو؟ میگفت اومدم عزیززم ... 

میگفتم کیف عزیزم، هرچی لازمته بذار توی خودت. بعد بیا بریم.

تو یه چشم به هم زدن هم اراده میکردم و هر جا که میخواستم میرفتم ...

هعییی ... اینا خیالاتی اند که هر روز موقع از خواب بیدار شدن و لباس پوشیدن دارم:/ اما متاسفانه باید همه ی این کارا رو خودم انجام بدم