کی بزرگ میشم؟

گایز، دوست صمیمیم ازدواج کرده.

با آرزوی خوشبختی براش، چرا من به این بلوغ نمیرسم؟:(

از لحاظ کتف چپ

ساعت سه امتحان دارم. دغدغه‌م چیه؟ این که چرا اون تیشرته که عکس کوآلا داشت رو نخریدم و جاش یه تی شرت گرفتم که نوشته ای که دوست داشتم رو داشت؟:( قیمتاشونم یکی بود:(

در چه حالم؟:)

چند روزی هست که فهمیدم مشکل اصلی من، اضطرابیه که دارم. اضطرابی که مزمن شده و من رو روز به روز منزوی تر میکنه. فهمیدن این نکته خودش یک قدم بزرگ بود. از خیلی چیز ها دست کشیدم و تمرکزم رو روی غلبه بر این استرس گذاشتم. سعی میکنم به هیچ چیز دیگه ای فکر نکنم. هر کاری میکنم در راستای مواجهه با استرس و مقابله با ترس هاییه که دارم. جلسه اول تراپی رو هم با این موضوع شروع کردم. و تو اولین جلسه، موقعیت های اضطراب زا و علائمی که بدنم تجربه میکنه و رفتارهایی که در مواجهه باهاش دارم رو نوشتم. جلسه بعد بیشتر درباره این موقعیت ها صحبت میکنیم احتمالا.

این روزا بیشتر پادکست گوش میدم و احساس آرامش بیشتری میکنم. پادکست های the anxiety guy و مستی و راستی کینگ رام، رفیق این روزهای من هستند. The anxiety guy تجربه ش از درمان general anxiety disorder رو میگه. علائمی که تجربه میکرده، خیلی شبیه علائمیه که من دارم. و خیلی باهاش همزاد پنداری میکنم. و درباره مستی و راستی! لخت بودن و بدون سانسور بودن حرف ها و تجربه ها، چیزیه که من عاشقشم. حرف های لخت کینگ رام رو میشنوم و لذت میبرم. 

سنتی یا صنعتی؟

چند روز پیش داشتم مزایا و معایب ازدواج سنتی و مدرن رو برای "خودم" شرح می دادم. یعنی داشتم با خودم دو دو تا چهار تا میکردم ببینم که کدومش برای من خوبه؟ البته ممکنه تفکرم اشتباه باشه. 

تو ازدواج سنتی تو تلاشی برای اثبات ارزشمندی خودت نمیکنی به نظرم. همین که یک جهاز آبرومندانه ببری و دختر خوبی باشی و خیلی با sexuality کاری نداشته باشی، حداقل ها رو داری. یه جورایی در ازای محدود کردن روابطت با جنس مخالف، پاداش میگیری. پاداشت امنیت رابطه، احترام و مورد حمایت بودنه. به نظر خیلی ساده می رسه ولی چون آدما متفاوت شدند، این قواعد کلی و تقسیم نقش هایی که از قدیم مونده ممکنه باعث تعارضاتی بشن. اگر واقعا کسی با این قواعد کلی مشکلی نداشته باشه، به نظرم خیلی هم خوبه.

اما ما تو دنیایی هستیم که نه تنها بسته نیست، بلکه با اطلاعات زیادی هم مواجهیم. تغییر در این دنیا امری اجتناب ناپذیره. تو نمیتونی وظایف ثابتی برای خودت تعریف کنی. ممکنه خیلی چیز ها عوض بشه و قدرت سازش آدما با این تغییرات مهمه. سنت و ازدواج سنتی این تغییرات رو پیش بینی نمیکنه. از همون اول یه سری چیزا رو تعریف میکنه و همه بهش پایبند باید باشند. این مشکلیه که من برای ازدواج سنتی می بینم. 

ولی تو ازدواج مدرن، اساس آدما هستند و چیزایی که میخوان. تو چیزایی که از زندگی میخوای رو میگی و دنبال آدمی میگردی که با این ها اوکی باشه. تو سنت خواسته زن و مرد و وظایفشون پیش بینی شده. اما تو ازدواج مدرن، آدما خودشون این موارد رو تعیین میکنند و این کار رو پیچیده میکنه. ممکنه تو اون احترامی که با ازدواج سنتی به دست میاری رو نداشته باشی، ولی اون چیزایی که برات مهم هستند رو مطرح میکنی و رابطه ای که مخصوص خودت هست رو می سازی. حقوقی که میخوای رو طلب میکنی (نه صرفا حقوقی که تو سنت پیش بینی شده) و ثبت میکنی تو قرارداد ازدواج. ریسک داره، ولی به نظرم حداقل برای من می ارزه.

سوال درباره تلگرام

دوستان چطور ممکنه کسی که آخرین بازدیدش دو روز پیش بوده، پیامی که دیشب براش فرستادی سین بشه تو تلگرام؟ (سین شده ولی جواب داده نشده)

چرا همه شبیه همند؟

از مراسم عقد و این تشریفات متنفرم! چرا ازدواج همه یه شکله؟ چرا موقع ازدواج همه یه عبارت مشخص میگن؟ چرا تنوع وجود نداره؟ از شدت تکراری بودن همه چی حالم داره به هم میخوره! از اینستاگرام هم خارج شدم تا این موج ازدواج ملت تموم شه! از دیدن این حجم از تکراری بودن داشتم بالا می آوردم.

یکی از دوستان دبیرستانم، جشن عروسیش دو نفره بود. تو فضای باز با چند تا از دوستاشون مراسم گرفته بودن و بعد رفتن ماه عسل و از دیدن عکسای اون عروسی فقط لذت بردم:))

در چه حالم؟

نگرانی و استرس با حالم عجین شده. چه حالم خوب باشه، چه بد، این استرس هست! وقتی حالم خوبه، به این فکر میکنم که قراره این روزای خوب و حال خوب تموم بشه و روزای پراسترسی که ابدا براش آماده نیستم بیاد. و وقتی حالم بده، بازم نگران آینده مبهم و تاریکی هستم که قراره بیاد. تنها وقتی با بچه ها وقت میگذرونم و تو قشنگی هاشون غرق میشم، میتونم چند دقیقه ای از همه دغدغه ها رها بشم. این امتحان ها و استرسی که بهم وارد میکنند هم مضاعف کرده میزان استرسم رو.